İbrahim küçük bir çocuktu. Kahverengi, dalgalı saçları ve tatlı bir gülümsemesi vardı. Her gece uyumadan önce kuşları hayal ederdi. Onlar gibi gökyüzünde uçmayı çok isterdi. Bir gece, uykuya daldığında, harika bir rüya gördü.

Rüyasında kendini hafifçe yerden yükselirken buldu. Aşağı baktığında yatağının küçücük kaldığını gördü. Etrafında rengarenk kuşlar vardı. Hepsi ona gülümsüyordu ve onu kanatlarının üzerine davet ediyordu. İbrahim çok heyecanlandı.

Kuşlardan biri, parlak mavi tüyleri olan bir serçe, ona yaklaştı. 'Merhaba İbrahim!' dedi serçe. 'Bugün seninle birlikte uçacağız.' İbrahim çok sevindi. Serçeye tutundu ve gökyüzüne doğru süzülmeye başladılar.

Gökyüzünde süzülürken, İbrahim dünyayı farklı bir açıdan gördü. Evler oyuncak gibi küçüktü. Arabalar minik böceklere benziyordu. Ağaçlar yemyeşil halılar gibi uzanıyordu. Her şey çok güzel görünüyordu.

Birlikte bulutların arasından geçtiler. Bulutlar pamuk şeker gibi yumuşacıktı. İbrahim onlara dokunmak istedi. Serçe ona gülümsedi ve 'Onlara dokunabilirsin!' dedi. İbrahim elini uzattı ve bulutlara dokundu. Gerçekten de pamuk gibiydi.

Sonra büyük bir ormana doğru uçtular. Orman kuş sesleriyle doluydu. İbrahim daha önce hiç bu kadar çok kuşu bir arada görmemişti. Her biri farklı renkte ve boyuttaydı. Hepsi çok mutlu görünüyordu.

Ormanın üzerinde daireler çizerek uçtular. Aşağıda sincaplar ağaçlarda koşuşturuyordu. Tavşanlar çimenlerde zıplıyordu. İbrahim hepsine el salladı. Onlar da ona sevinçle karşılık verdiler.

Güneş batmaya başladığında, gökyüzü turuncu ve pembe renklere büründü. İbrahim bu manzaraya hayran kaldı. Serçe ona 'Bu rüyanın en güzel anı!' dedi. İbrahim de aynı fikirdeydi.

Yavaş yavaş, İbrahim yorulmaya başladı. Mavi serçe bunu fark etti ve ona 'Artık eve dönme zamanı,' dedi. İbrahim biraz üzüldü ama eve dönmeyi de istiyordu. Ailesini özlemişti.

Serçe onu yavaşça yatağına geri götürdü. İbrahim gözlerini açtığında, odası karanlıktı. Ama kalbi hala rüyasının mutluluğuyla doluydu. Kuşlarla uçmak harika bir deneyimdi.

İbrahim o günden sonra her gece kuşları hayal etmeye devam etti. Ama artık sadece hayal etmekle kalmıyordu. Biliyordu ki, hayaller gerçek olabilir. Sadece inanmak ve istemek yeterliydi.

Ve her sabah uyandığında, gökyüzüne baktı. Kuşları gördüğünde, onlara gülümsedi. Çünkü biliyordu ki, onlar da bir zamanlar onunla birlikte uçmuşlardı. İbrahim rüyasında kuşlarla uçmanın ne kadar güzel olduğunu asla unutmadı.